MASAL [Günay Tulun]

Masallar ne de güzel başlar, 
Bir vardır bir de yok!
Evvel, içine girmişse zamanın 
İçinde saklanır kalbur samanın... 
Pire çırakken berber olur, 
Deveyse okur, tellal olur. 
Ben, tıngır mıngır sallardım babamın beşiğini 
Bunu gören anamsa fırlatırdı terliği... 
Hemen az gider, uz gider; 
Hatta dere tepe düz gider, 
Arkama bakıp yerinir, 
"Arpa boyuymuş?" derdim. 

Adı üstünde masal, masal denen de bu ya! 
Mutlaka varırdım ben, bir zalimin yurduna... 
O zalim ki, hükmedip tanrıcılık oynuyor; 
"Her şey benimdir!" diyor, herkes onun malı ya (!). 
Halk dediğin çok sefil; zenginse kedi, köpek. 
Hepsinin yattığı yer, ölü topraklı döşek... 
Onları uyandırır, el ele verdirirdim. 
Savaşınca beraber, devrilirdi o zalim! 

Masal dediğin şeyler mutlaka güzel biter, 
Onlar tahtına çıksa bize kerevet düşer.
Kalmaz kimse açıkta, ne garip ne de fakir 
Yeter ki sen insan ol, görme kimseyi hakir! 

Üç elma düştü gökten, anlatanındır ilki. 
İkiden biri senin, insan olanın biri... 

*

Günay Tulun 

Yazarlar ve Ozanlar Grubu 
Sessizliğin Sesi Grubu 
Elektronik Dergi: Sessizliğin Şiirsel Sesi 
Elektronik Dergi: İnsan ve Sanat 
Çeşitli dergiler ve internet siteleri